
จิตแพทย์หลายท่านเคยกล่าวไว้ว่า การได้ “อยู่คนเดียว” สักระยะ ไม่ใช่เพียงภาวะพักใจชั่วคราว หากแต่อาจกลายเป็นภาวะที่เราติดใจโดยไม่รู้ตัว เพราะในความเงียบนั้น มีความสงบชนิดหนึ่งที่ยากจะหาได้จากโลกภายนอก และเมื่อเราได้สัมผัสกับความสงบแบบแท้จริงแล้ว เราอาจไม่โหยหาการคบหาใครอีกเลย ไม่ใช่เพราะเราตัดขาดจากผู้คน แต่เพราะเราเรียนรู้ที่จะอยู่กับตัวเองอย่างเต็มที่ และเข้าใจว่า “ความสัมพันธ์” ที่ดีที่สุด บางครั้งเริ่มจากการเป็นเพื่อนกับตัวเองให้ได้ก่อน