“เพราะเราเคยเจ็บ… เราจึงเรียนรู้ที่จะอ่อนโยน”

การที่มนุษย์คนหนึ่งจะมีเมตตาต่อใครบางคนได้อย่างแท้จริง มักไม่ใช่เพราะถูกสอนให้ “ใจดี” หากแต่เกิดจากประสบการณ์ลึกในใจ เมื่อเราเองเคยสัมผัสกับความเจ็บปวดบางอย่างมาก่อน ความเข้าใจถึงบาดแผลในตัวเอง กลับกลายเป็นประตูที่เปิดให้เราเห็นความเปราะบางของผู้อื่นอย่างจริงใจ เมื่อนั้น…เมตตาจึงไม่ใช่เรื่องสูงส่ง หากเป็นเพียงปฏิกิริยาที่เป็นธรรมชาติของผู้ที่เข้าใจความไม่สมบูรณ์แบบของชีวิต เพราะเคยล้ม จึงไม่ผลักใคร เพราะเคยอ่อนแอ จึงไม่ตัดสินใครอย่างง่ายดาย และเพราะเคยเจ็บ เราจึงเลือกจะให้อ้อมแขน มากกว่าคำพิพากษา