“ถ้าไม่ยอมคน ก็เหมือนกาแฟที่ไม่คน”

ในชีวิตประจำวัน หากเรายึดติดกับความดื้อดึง ไม่ยอม “คน” หรือไม่ยอมปรับตัว เปิดใจรับฟังใครเลย สิ่งที่ตามมาอาจคล้ายกับกาแฟที่ไม่ถูกคน ผงกาแฟจะนอนก้นอยู่ล่างสุด ขณะที่ด้านบนเหลือเพียงน้ำเปล่าที่จืดชืด ชีวิตที่ขาดการปรับสมดุล ไม่ต่างอะไรกับเครื่องดื่มที่ไม่ได้รสชาติที่แท้จริง การยอม “คน” ไม่ใช่การยอมแพ้ แต่คือการช่วยให้ทุกอย่างเข้ากันได้ดีขึ้น เป็นการละลายความคิด ความรู้สึก และความเข้าใจระหว่างกันให้กลมกล่อมขึ้น ทั้งกับตัวเองและคนรอบข้าง