ฟิล์มแต่ละม้วนมีเสน่ห์ในแบบของตัวเอง เหมือนกับผู้หญิงแต่ละคนที่ต่างก็มีความงามเฉพาะตัว ไม่จำเป็นต้องเหมือนกันจึงจะน่ามอง ภาพที่ได้จากกล้องฟิล์มมีเอกลักษณ์ มีโทน มีร่องรอยบางอย่างที่เล่าความรู้สึกได้โดยไม่ต้องแต่งเติม และเมื่อนำภาพเหล่านั้นไปปรับแต่งด้วยซอฟต์แวร์จนเปลี่ยนไปจากจุดเริ่มต้น ก็คล้ายกับการพยายามให้ความงามทั้งหมดต้องหล่อหลอมเป็นเพียงต้นแบบเดียว เช่นเดียวกับการเปรียบเปรยว่าผู้หญิงทุกคนต้องกลายเป็นคนหน้าตาเหมือนดาราคนดัง บางทีในโลกของความงามและศิลปะ ความหลากหลายคือสิ่งที่เติมเต็มที่สุด ฟิล์มแต่ละชนิดเหมือนหญิงสาวคนละแบบ บางภาพให้ความรู้สึกอบอุ่น บางภาพดูนุ่มนวล บางภาพก็แรงและเปี่ยมพลัง ไม่มีคำว่า “ผิด” หรือ “ไม่ดีพอ” ความงดงามของฟิล์ม จึงไม่ได้อยู่ที่การทำให้เหมือนใคร แต่อยู่ที่การได้เป็นตัวของตัวเองโดยแท้.