แม้ในช่วงแรกจะไม่ค่อยประทับใจกับ “ฟิล์มหนัง” เท่าไรนัก เนื่องจากหลายม้วนมักหมดอายุ และไม่สามารถตรวจสอบได้แน่ชัดว่าเก็บรักษามาในสภาพใดก่อนจะถูกนำมาจำหน่าย รอยขีดข่วนและตำหนิที่เกิดขึ้นจึงถือเป็นเรื่องที่ต้องทำใจยอมรับ อย่างไรก็ตาม เมื่อได้ทดลองใช้งาน ฟิล์มหนังขนาด 120 โดยเฉพาะ Kodak IMAX ก็เปลี่ยนความรู้สึกไปอย่างสิ้นเชิง เพราะฟิล์มประเภทนี้มีร่องหนามเตยด้านข้างคล้ายกับฟิล์ม 135 ซึ่งเมื่อนำมาสแกนออกมาจะให้ภาพที่ดูคลาสสิก มีเสน่ห์เฉพาะตัว กระบวนการโหลดฟิล์ม 120 เองในห้องมืดสนิทไม่ใช่เรื่องง่าย เนื่องจากฟิล์มหนังส่วนใหญ่คือเศษฟิล์มจากการถ่ายภาพยนตร์ที่ไม่สามารถใช้งานต่อได้ ผู้ที่นำมาแปลงสภาพเพื่อถ่ายภาพนิ่งต้องใช้ความพิถีพิถันอย่างมาก โดยเฉพาะการยึดฟิล์มเข้ากับกระดาษและแกนม้วนเก่าของฟิล์ม 120 ที่ผ่านการใช้งานแล้ว อาจมีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นได้บ้าง ซึ่งนั่นเองคือส่วนหนึ่งของเสน่ห์ในโลกของฟิล์ม เพราะหากมองหาความสมบูรณ์แบบทุกเฟรม กล้องดิจิทัลอาจเป็นคำตอบที่ตรงกว่า แต่หากชื่นชอบความไม่แน่นอนอันแฝงด้วยอารมณ์และเรื่องราว ฟิล์มก็คือบทพิสูจน์ทางใจชั้นดี
