ชีวิตของคนเราดูเหมือนจะถูกขับเคลื่อนด้วยคำว่า “มากกว่านี้อีกนิด” อยู่เสมอ เราเดินทางไกล แสวงหา เติบโต และเติมเต็มบางอย่างที่บางครั้งเราก็ยังนิยามไม่ได้ ว่ามันคืออะไร การพยายามไล่ตามความต้องการอย่างไม่มีที่สิ้นสุดอาจดูเหมือนเป็นธรรมชาติของมนุษย์ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ความเหนื่อยล้า ว่างเปล่า และความรู้สึกว่า “ยังไม่พอ” มักเป็นเงาตามตัว ในวันที่เราถามตัวเองว่า “ต้องเดินทางอีกไกลแค่ไหนถึงจะรู้สึกว่าพอ?” คำตอบอาจไม่ใช่ปลายทางที่ไหนเลย แต่เป็นจังหวะการหายใจที่เบาลง ข้างในที่นิ่งขึ้น และใจที่เรียนรู้จะอยู่กับสิ่งที่มี โดยไม่รู้สึกว่ามันขาด