“จงอย่าทำตัวเป็นน้ำที่เต็มแก้ว”

มนุษย์เราหลายครั้งเปรียบตนเองเป็น “แก้วน้ำ” ที่เต็มจนล้น ด้วยความเชื่อ ความรู้เดิม ๆ หรือทิฐิในใจ แต่ในความเป็นจริง หากเราไม่ยอมเทบางอย่างออกบ้าง ก็จะไม่มีพื้นที่ว่างสำหรับสิ่งใหม่ๆ ไม่ว่าจะเป็นประสบการณ์ ความเข้าใจ หรือแม้แต่โอกาสในการเปลี่ยนแปลงตัวเอง เช่นเดียวกับแก้วที่เต็มแล้ว ย่อมไม่อาจเติมน้ำแข็ง กาแฟ หรือแม้แต่น้ำส้มเข้าไปได้อีก การเปิดใจเรียนรู้จึงไม่ใช่แค่เรื่องความรู้ แต่เป็นทักษะของการอยู่กับตัวเองและสังคมอย่างยืดหยุ่น สุขภาพใจที่ดีเริ่มจากการยอมรับว่า บางเรื่อง เราอาจยังไม่รู้ และยังพัฒนาได้อีกเสมอ