“ตั้งใจไปเก็บนกกก… แต่จบที่เจอช้างกับแสงรั่ว”

เช้าวันนั้น ผมตั้งใจออกจากที่พักแต่เช้า ถือกล้องฟิล์มคู่ใจและกระเป๋าเลนส์ใบเดิม ตั้งเป้าว่าจะเก็บภาพ นกกก หรือ นกเงือก ให้ได้อีกครั้ง หลังจากคราวก่อนยังรู้สึกว่าเก็บได้ไม่เต็มอิ่มพอ

อากาศในป่ายามเช้าเย็นชื้น เสียงแมลงกับนกเล็กประสานกันเป็นจังหวะคุ้นหู แต่พอไปถึงต้นไม้ใหญ่ที่เคยนกกกมาเกาะ กลับเห็นเพียงกิ่งโล่งๆ ผลไม้หมดต้น… ไม่มีเสียงปีก ไม่มีเงาเหนือเรือนยอด

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวกวางคงโผล่มาแทน” ผมคิดในใจ
แต่ความเงียบกลับถูกแทนที่ด้วยเสียงหักกิ่งไม้ดัง “กรอบ”
เงาร่างขนาดใหญ่เคลื่อนช้าๆ ออกมาจากแนวป่า ช้างทั้งโขลง

หัวใจเต้นแรงพอๆ กับเสียงชัตเตอร์ ผมหยิบกล้องขึ้นตั้ง รีบเลื่อนฟิล์ม ปรับสปีด แล้ว back ฝาเก็บ dark slide กลับเข้าเครื่องในจังหวะเร่งรีบ
อาจเพราะรีบเกินไป… ฝาหลุดนิดๆ แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร
จนกลับมาถึง ถึงได้รู้ว่ามีรูตรง back ของกล้อง
แสงรั่วเข้าไปเต็มๆ

ฟิล์มทั้งม้วนที่ตั้งใจถ่าย นกกก เลยกลายเป็นม้วนที่มี “ช้างกับแสงรั่ว” แทน
แต่พอได้เห็นภาพที่ออกมา ผมกลับอมยิ้ม
เพราะมันมีบางอย่างที่ตั้งใจยังให้ไม่ได้

เส้นแสงที่พาดผ่านเฟรม กลายเป็นรอยเวลาที่แท้จริง
สีเพี้ยน ๆ จากฟิล์มที่โดนแดด กลับให้ความรู้สึกเหมือนกลิ่นดินหลังฝน
มันคือภาพที่ “ผิดพลาดทางเทคนิค”
แต่กลับ “ถูกต้องทางความรู้สึก”

บางครั้ง… ภาพที่เราคิดว่าพังที่สุด
ก็กลายเป็นภาพที่เราจำได้ชัดที่สุดในหัวใจเสมอ 🌿📷