Hasselblad 202FA กับ ฟิล์ม IMAX: การทดลองที่สวยกว่าที่คิด

เมื่อ Hasselblad 202FA ได้เจอฟิล์ม IMAX และเรื่องเล่าระหว่างรังสิตแดดบ่าย

มีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นทุกครั้งที่เอากล้องฟิล์มยุคทองมาชนกับเทคโนโลยีที่คนไม่ค่อยได้เห็นในชีวิตประจำวัน…
อย่างวันที่พา Hasselblad 202FA ออกไปเจอลมอุ่นๆ ในรังสิต พร้อมเลนส์ 110mm f/2 ที่ผ่านการ modified ให้ใช้งานคู่กับ winder ของตระกูล 500 (503CW) ได้อย่างลงตัวแบบไม่งอแง มันให้ความรู้สึกคล้ายกำลังพา “เครื่องดนตรีวินเทจ” ไปเล่นเพลงใหม่บนเวทีเปิดโล่ง

แต่ตัวเอกของงานครั้งนี้กลับไม่ใช่แค่กล้องหรือเลนส์
มันคือฟิล์ม…

ฟิล์มหนังสำหรับกล้อง IMAX ที่ปกติถูกใช้ในงานภาพยนตร์จอยักษ์ ถูกเอามา โหลดเป็นฟิล์ม 120 แล้วใช้ถ่ายเป็นภาพนิ่ง
นี่คือเนื้อฟิล์มที่เกิดมาเพื่อความยิ่งใหญ่ แต่ถูกดึงมาบันทึกความธรรมดาที่งดงามของมนุษย์ เด็กนักศึกษาที่ธรรมศาสตร์ รังสิต
ยืนอยู่ในแสงบ่ายที่พอดี จังหวะหายใจที่พอดี และความเป็นตัวตนที่พอดี

ความรู้สึกตอนลั่นชัตเตอร์
ไม่เหมือนถ่ายรูป
มันเหมือนแช่แข็งช่วงเวลาแบบที่ฟิล์มปกติให้ไม่ได้
ความละเอียดของเนื้อฟิล์มหนัง IMAX มี “ความนิ่งที่คม” และ “ความคมที่นุ่ม” อยู่พร้อมกันในเฟรมเดียว
เหมือนมันไม่ต้องพยายาม แต่ก็ทรงพลังโดยธรรมชาติ

ส่วน 202FA เองก็โชว์ของอย่างสุภาพ
ระบบอิเล็กทรอนิกส์ผสานกับโครงสร้างโลหะยุคเก่า
เลนส์ 110 f/2 ก็สร้างช่องว่างระหว่างแบบกับฉากหลังอย่างสวยงาม ไม่ต้องบังคับให้ละลาย มันละลายให้เองด้วยบุคลิกของมัน

ท้ายที่สุด…
ภาพที่ได้ออกมาไม่ใช่แค่ภาพของ “เด็กนักศึกษารังสิต”
แต่เป็นภาพของ
กล้องที่ข้ามยุค
ฟิล์มที่ข้ามอุตสาหกรรม
และช่วงเวลาที่ข้ามมาเจอกันโดยบังเอิญ

บางครั้งการถ่ายฟิล์มก็เหมือนการจับเอาโลกสองใบมาชนกัน
เพื่อบันทึกความจริงใบหนึ่ง ที่ไม่มีทางเกิดขึ้นซ้ำอีกเป็นครั้งที่สอง