จากความอยากรู้ล้วนๆ ว่าฟิล์มแต่ละม้วน แต่ละยี่ห้อให้โทนภาพที่แตกต่างกันอย่างไร ผมจึงเริ่มทดลองถ่ายโดยไม่ตั้งเป้าหมายเพื่อใครเป็นพิเศษ แต่เพื่อตัวเอง เพื่อตอบความสงสัยเล็กๆ ที่ฝังอยู่ในใจมานาน ว่าภาพที่ออกมา “ต่างกันตรงไหน” ซึ่งจนถึงทุกวันนี้ ผมก็ยังดูออกแค่เพียงว่าบางม้วนออกโทนเหลือง บางม้วนติดฟ้า แค่นั้นจริงๆ บันทึกทุกรูปผมจดไว้หมดว่าถ่ายด้วยฟิล์มอะไร เพื่อจะได้ย้อนกลับมาดู เปรียบเทียบ และเข้าใจมันมากขึ้น และเพื่อไม่ให้กระบวนการนี้ยุ่งยากเกินไป ผมเลือกใช้กล้อง Konica K-Mini กล้อง Point and Shoot สุดคลาสสิกที่มีเลนส์ 28mm กว้างกำลังพอดี พร้อมแฟลชอัตโนมัติ รูปร่างเบา เรียบ และใช้งานง่าย เพียงยกขึ้นมากด บางทีภาพก็ไม่ชัดในจุดที่คิดว่าจะชัด แต่กลับไปโฟกัสในจุดที่ไม่ได้คาดไว้ ซึ่งก็คือเสน่ห์ของฟิล์ม ที่ไม่แม่นยำแต่จริงใจ กล้องตัวนี้จึงเหมาะกับการทดลอง เพราะมันไม่พยายามควบคุมภาพให้เป๊ะ หากเปิดโอกาสให้ “ฟิล์ม” ได้ทำหน้าที่ของมันอย่างแท้จริง บันทึกความรู้สึกในช่วงเวลานั้นไว้แบบไม่ปรุงแต่งเกินจำเป็น